بازگشت
د هقا ن وکا رگررا دوست دا شته با شید
خوشه چين خوشه چين

گفته بود م که دهقا ن را د وست دا شته با شید و کا رگر را د و ست دا شته با شید، باغبا ن را د وست دا شته با شید، کلیه ز حمت کشا ن را د وست دا شته با شید.       چر ا که د هقا ن د ل وجگرزمین را پا ره مینما ید، عرق میریزد ، میدا نید که هرقطره عرق د هقا ن د را ست و نا یا ب ، حا صل د ست رنج ا ورا د رمقا بل مزد نا چیزا زپیشش میگیرند ، با صبروحو صله مند ی، با آ نکه ا رزش نیروی با زوی خود را میدا ندا نتظا رآ ن روزی را میکشد که فا صله ها ی نا پیموده، پیموده شوند و کا سه ها ی ، پیما نه روزگا را ن، غربا ومسا کین، لبریزشوند، ا ین جمع قطرا ت ا شک یتیما ن وعر ق جبین دها قین که، ا زکا سه لبریزند، به سیل خروشا ن مبد ل میگرد ند، موج زنا ن، ا فتا ن وخیزا ن، با ا را ده وا ستوا ر، ا زقلعه کوه ها ی سربفلک ا زمیا ن د ره ها، یک د یگر را  می یا بند، با هم هم آ غو ش میگر د ند، طو فا ن ها را برپا مینما یند ، طغیا ن آ ب د ریا ها همه خس و با خل وگیا ها ی هر زه و نا کا رآ مد را با خود میبرند .

و ضعیت شکل گر فته حکا یت ا زا ن مینما ید که با ز هم همه منتظر، عر ق ها ی ریخته ا ز جبین کا رگرا ن و با غبا نا ن ا ند کا رگرا نیکه در با زدهی تو لید و نوآ و ری ا نکشا فا ت تخنیک و تکنا لو ژی مد رن نقش با رزدا رند و پبا غبا نا نیکه ا زحا صل رنج و زحمت شبا روزی آ نا ن رنگ با زا ربه رو یت وفو رمیوجا ت زیبا معلو م میشو ند.

 یکجا با هم به ما نند دا نه ها ی بی شما را نا ر، هر کدا م د رپوسته خو د جدا ا زهم د رپهلوی هم ، د ر دا خل قشر ضخیم یک کل وا حد را تشکیل مید هند .

و با ز شا عر بلند همت می فرما ید .

                 " د لا به با غ برو،مشرب ا زا نا رآ مو ز"

               " که موج خون بردل وخنده بردها ن دا رد"  

 

 د هقا نا ن ، کا رگرا ن وزحمت کشا ن برا ی شما قصه ها ی د لپذ یرمینما یند ، گپ ها ی خیلی صا د قا نه و بی با کا نه میزنند که د ل آ د م ، آ و آ و میشو د ، ا زحا صلا ت ز را عتی قصه میکنند ، ا زمیوه ها ی سرد رختی قصه میکنند، ا ز چا شت و پخت و کیفیت تو لیدا ت طبعی برا ی ا نسا ن معلو ما ت مید هند، که چقد ربه صحت ا نسا ن مفید میبا شد، ا زمحیط پا ک و هوا ی عا ری ا ز دود وبا روت سخن میگو یند وا زمحیط سرسبزوشا دا ب نیزمعلوما ت میدهند،ا زتو لیدا ت وا ضا فه تولید ، قصه مینما یندا زا رزش نیروی ا نسا نی که به جیب سرما یه دا ر میریزد همین قسم دلا یل علمی فرا وا ن د یگر، ا گرآ د م متو جه شو د ، فکر میکند که د ها قین و با غبا نا ن کشورما ا ز یک یونورستی، سند فرا غت بد ست آ و ر ده ا ند .

 نهسند فرا غت بد ست نیا و رده ا ند بلکه کا رها ی روزمره و یومیه وچشم د ید ها وعمل کردها ی ا فرا د ، دو لت ها و زعما ی کشو ر، ا ز روی دا ستا ن ها و قصه ها ی مو سفید ا ن و ا ر با ب تجر به ، برا ی آ نها تجا رب جد ید ی را مید هد .

  بنآ عمل د وا م دا رومطا لعا ت فرا وا ن وتحقیقا ت جدی ا زعمل کردها ، د رد را زمد ت به معلو ما ت آ نها کمک مینما ید .

 ا زبرکت همین تجا رب مرد م کشورما " قشرزحمت کشا ن" د رروزها ی د شوا رزند گی،علیه د شمن مشترک د رنبو د نظا م سیا سی قا نو ن مند،عنصرپا سخ برا ی سوا ل ها را پیدا کر ده ا ند.

 رو ی همین منظور ا ست که میگو یند

 " منجی را به تو ش"

 " یا آ و(آ ب) را به روش بیل"

 " ا گر کسی را ند ید ی که تو را مشو ره د هد کلا ه خو د را پیش رو یت بگذا روا زکلا هت مشو ره بگیر"

 " ا گر گفتند که بینی تو را سگ برد به د نبا ل سگ  نه د و، ا و ل به بینی خو د د ست ببروبعد مید ا نی که چه بکنی"

 " د را ثنا ی جنگ حلوا به بیل تقسیم نمیشو د "

 " خیله ها گفتند ا بله ها با ورکرد ند"

 " هزا رفسا د د رزیرهرتا ر ریشش ا ست"

 " را ستی را زوا ل نیست "

 عقیده من ا ین ا ست .

  د روغیکه صلح بیا فریند ، بهترا ست ا ز را ستی که فا جعه بیا فر یند 

   بعضآ سیا ست مدا رها ی کشورما گویا که ا زحوا د ث سا ل ها ی جنگ ها ی طولا نی تحمیلی د رکشورهنوزچیزی یا د نگر فته ا ند ، چوبک را د رد ست گر فته ا ند ، بیکا رما ند ه ا ند ، آ د م بیکا ر( یا غر شو د یا بیما ر) چرک وچرب زما ن ها ی گذ شته را ، قبل ا زوقت و بعضآ بعد ا زوقت شورمیدهند که ا زین شوردا د ن ها هزا رویک نوع گند ید گی ها با لا میگرد د وا زا ین گند ید گی ها ، صد ها مر ض مزمن وخطرنا ک ، نسل ها ی جد ید ما را ملوس میسا زد.

  د رمجموع جر یا ن ها ی چپ سیا سی که تا بع ا صو ل و مقررا ت سنتی قبلی بو د ه ا ند ، ا مید وا ر یم که در شرا یط جد ید ا و ضا ع سیا سی ملی و بین ا لمللی برا ی د فا ع ا زا ند یشه خو یش برآ یند وبه همت و یا ری آ نها  با ید که ا زترویج ا ند یشه ها ی جنا یت آ فرین( شما ل، جنو ب ، شر ق ، غر ب ) بطورقطع پرهیزصو ر ت بگیرد( د رصد د رفع عوا مل شوند، زیرا که ، ا ین همه پرو پا گند ها ی ا ختلا ف برا نگیز، برد ل چوچه ها ی ا نگر یزمی چسپد)  حرف ها گفته شده ا ست به گما ن ا غلب زیا دگفته شده ا ست کفا یت میکند، د رآ ن سطح سقو ط نگرد د که به ا د بیا ت کو چه با غی پنا ه برده شود( ا خلا ق سیا ست د نیا ی خو د را دا رد) ، و با ید که ا زین ها نبا شیم .

 1- ا حمق نبا شیم ، چرا که بیگا نگا ن ، به آ د رس ا حمقا ن کله کشک مینما یند.

 2- خو شبینی هم را ه را به حریف با ز میسا ز د .

 3- سفسطه گو یی و نظر یه پردا زی ها ی فیلسو ف مآ با نه ، به فکرآ نکه ا ز د یگرا ن ، بهتروخوبترمیدا نی، نظریه خود را تحمیل نما یی وکوشش نما یی که ا ز  ا مکا نا ت د یگرا ن برا ی با لا برد ن موقف ومعنو یت خودا ستفا ده نما یی، سرا نجا م ا زجا معه د ورمیشوی ، ا گر فردا ها ی فردا به آ ن جا معه که تود ل بسته     ا ی مرا جعه نما یی ، نه ا ینکه ا ستقبا ل نمیشوی بلکه سک قریه را هم سرت بگی میکنند وورکشکش میگو یند که تورا بخو رد .   

  د رآ ینده تا ریخ دا نا ن وتا ریخ نویسا ن کا رها ی مسلکی خود را ا نجا م میدهند، با لآ خره پا سخ به سو ا ل ها، ما را د ر یک مر کز متحد میسا ز د .

  مردا ن مر ده ا ند ، نا م نیک بجا ما نده ا ند و لی عده ا ی نا مردا ن ا زمو قف و مقا م معنو یت آ نها ا ستفا ده ها ی نا جا یز مینما یند، ا گر آ نها ز ند ه میبو د ند ، بطو ر قطع جلو ا ین همه نا مر دا ن را میگر فتند روح شا ن شا د با د.

 

  ا ز تبصره ها ی پا سخ به سوا ل ها که بگذ ریم ، د هقا ن عزیز برا ی ما می فرما ید .

 ا نواع گیا ه ها ی مختلف ، د ر زمین لا غر ضعیف میرو یند ا گر گند م ا ست حا صلش کم میبا شد یعنی که بعد ا زچغل کرد ن نسبت به گند م ا صل ، تا چغلی با د ریز ک ، زا نو گک ، سیا ه دا نه وغیره زیا د ترمیبا شد، ا گرجوبا شد ، حا صلش کم میبا شد همین طو رهمه حبو با ت و غله جا ت طرف ضرورت ، و لی برخلا ف نبا تا ت غیرضرو ری خیلی قو ی میرو یند، مثلآ د شمن ا نگورقرغنه ا ست ، د شمن ما ش و پنبه ، خا رمرغیلا ن( مغیلا ن ) ا ست ، د شمنا ن و طن ، و طن را ، ا ز سر بر ید ند، ا ز قسمت ها ی شر قی و غر بی  و جنو بی  د ستا ن و پا ها یش را بر ید ند ، منا بع آ بی که برا یش نفس تا زه میبخشید ، ا زطر ف شما ل و جنو ب و غر ب برا یش قطع گرد ید ، ا ین ا مپرا طو را ن کهنه کا رتا ر یخ ، بریتا نیا ی کبیرو رو سیه تزا ری به ا تفا ق هم ، کشو رما را ، د ر فضا ی خشک و سو زا ن  د ورا زآ ب ، تشنه لبا ن به د ست ا میرعبدا لر حمن خا ن جلا د ، نا مهر با ن سنگین د ل، منفی ( ا ما ن ا له خا ن) و نسل ها ی بعد ی آ ن سپرد ند و نسل ها ی بعد ی یکی پی د یگر به هما ن پیما ن و قرا ر دا د ها ی نیا کا ن خو یش و فا دا رما ند ه ا ند ، ( بزوگوسفند هما ن نشخوا ر را میکنند که ا زآ بخو رصا حبش خو رده با شدولوا گرا ین بزوگو سفند را ا زبا زا رها ی را ست خریده با شند ویا ا زبا زا رها ی چپ، د شمن سبزیجا ت و میوجا ت ز مینی، ما نند خربو زه و تربو زبته شنگل ا ست، د رموجود یت بته شنگل تر بو زو خربو زه کرمی میشو د وا زخورد ن میبرآ یند.

د ر کشو رما، چو ن ا فغا نستا ن سلا خی شد ه ، د ست پا یش بر ید ه شد ه ، مد یحه ثرا یا ن ا ربا ب قد رت چنا ن هنجه گک میز نند گو یا که د رهوا ی گرم ا زرا ه د و رآ مد ه با شند .

 همینکه گفتیم  زمین لا غرحا صل ضغیف مید هد ، بی جا نگفته بود یم که ز مین لا غر حا صل ضعیف را با عث میگر د د ، ا قتصا د ضعیف ، بنیا د ا جتما ع ضعیف را ا سا س میگذا ر د ، بنیا د ضعیف روبنا ی ضعیف را سروسا ما ن میدهد ( آ گا هی سیا سی ) د رنبودآ گا هی سیا سی پخته وا زموده مطا بق به معیارهای بین         ا لمللی، خطا ها ی سیا سی توام با فا جعه را نمیتوا ن جلو گیری کرد .

( زا یما ن تحو لا ت میخا نیکی، به ا صطلاح ( ا نقلا ب) قبل ا زوقت نظا م سیا سی دا ود خا ن و بعد حا کمیت سیا سی حزب د موکرا تیک خلق فغا نستا ن) سرما د رخود را یکی پی د یگرخورد ند، نه ا ینکه سرما د رخو د را خورد ند، به ما د رکلا ن خودهم رحمی نکرد ند( ا نقلا ب ا کتو بر) .

ا پو زیسیو ن حا کمیت سیا سی "د رمجموع د مو کرا ت کهنه ونو"ا زین ا مر مستثنی نمیبا شند ونبا یدا نکا رنما یند که ا شتبا ه نکرده ا ند .

 زیرا آ نها هم ا زهما ن ا جتما ع که پا یه ها ی ا قتصا د ضعیف دا شته ، به ما نند سا یرحلقا ت سیا سی ا ز بنیا د ا جتما ع ضعیف، سربا لا کرده بود ند، زما نه با ر مسولیت را به دوش آ نها گذا شت ، د ریغا که هم به خودجفا کردند وهم به ملت وهم ما نع رشد ذهنی وعینی واخلا ق سیا سی گرد یدند وهکذا زمینه های آ موزش هرنوع تخریبا ت را به د شمنا ن مد نیت وعلم وفرهنگ آ ما ده گردا نید ند وتجربه دا د ند.

با زهم د هقا ن سربرآ و رده ا ز روز گا را ن قد یم میگو ید که

 ا ز چله چه گله ( جنگ سر د )

ا ز چهل روز، زمستا ن سرد هیچ کس گله را نبا ید دا شته با شد ، زیرا که ، ز مستا ن سردی خو د را ، با حقوق مسا وی با لا ی ، زمین ، د رخت ، ا نسا ن و حیو ا ن تقسیم مینما ید ، ا ین مربوط به جا نب مقا بل ا ست که د رطی مد ت زما ن سپری شد ه یعنی ، نه ما ه ، چقد رتدا بیرپیش گیرا نه گرفته  بود ند، تا ا زشرحوا د ث ما ه ها ی ز مستا ن خو د را نجا ت د هند .

 گنا ه مو رچه نیست که ما نند ، چرچرک د را یا م تا بستا ن غزل سرا یی نکرد ود را یا م زمستا ن آ را م وبی د رد و سرتا به رسید ن بها ر، به خورد ن ذخیره خود مصروف ا ند وچرچرک گر سنه و نا دا ر، د ست به گدا یی ، برا ی نجا ت خود ش  به پا بوسی مورچه می رود، ومورچه میگو ید،آ نروزرا بخا طربیا رکه د رکوچه وپس کوچه، کورمیگفتی، پرزه میگفتی، ریش خند میزدی، کمربا ریک، پا ی د را زو کله کته میگفتی و لی بد ا ن که سرا نجا م، لشکرکا رگرا ن وزحمت کشا ن ا نتقا م خود را ا ز ظا لما ن میگیر ند، چطوریکه " به گفته بنی آ د م " حیوا نا ت وچها رپا یا ن بیعقل ولا شعور، ا زشرشونا می نجا ت پیدا میکنند ولی شونا می د ل تنگ وعصبا نی جا ن ملیو ن ها ا نسا ن مغرورومتکبر را میگیر د .

 و با ید که گروه ها وحلقا ت، شخصیت ها ی، بیرون آ مده ا زحوا د ث جنگ سرد به خودبیا یند، وا زخود ببپرسند که ما د را صل وا زریشه بیگا نه نبود یم همه فرزندا ن یک گل وآ ب میبا شیم .

با زهم دهقا ن با خبروآ گا ه و سربرآ ورده ا زحوا د ث روزگا رشما را به خوا نش جملا ت ذ یل دعو ت میدهد .

روزگا را ن ما غریبی ا ست وماغریبا ن روزگا را ن تنها نفس میکشیم، د لها ی ما بیا د کشو رآ فتا بی ما میتپد، د ل هجر ت ا ست که روح ما را سرگردا ن سا خته     ا ست وبیا د د یوا رها ی گلی آ ن ، چشم ها ی ما را پرا زآ ب میسا زد، وگوش ها ی ما ، صد ا ی آ شنا یا ن قد یم را ، جستجومیکند، و میگفتند که ا سلا م وعلیکم ، و با ز میشنید ندکه وعلیک به سلا م خو ش آ مد ید ، بفرما یید، چا ی بخو رید تو ره دا نی هما ن خدا که نیا یی ، بیا نا ن بخو ر، هما ن ا د بیا ت ا نسا نی و شریفا نه و ما چند ین سا ل ا ست که درلا ی سیا ست ها ی نا بخردا نه و ظا لما نه پیچ خو رده ا یم هرجا که میرویم ومیگوییم که چه با ید کرد .

 تنها د رمقا بل سوا ل چه با ید کرد ، میگو ییم که ا حتیا ج وطن آ زا دخود میبا شیم وطن ما د ست به د ست با ا لآ خره د رچنگا ل ( گلوبا لیزم ) د رآ مد، زند گی را با خته ا یم  .... ا ما به د یا رخو د و فرهنگ عا لی وا نسا نی خو یش پا بند یم .

 و طن دا را ن عزیزمحترم ، قبل ا زما د رسرزمین ما ، د رسرزمین که آ فتا ب به ر نگ طلا یی د رآ ن میتا بد ، د رسرزمین زیبا ی ما " د رآ ن مهره ها ی ا مریکا یی ها حکم میرا نند" د رسرزمین آغشته با را ن عا طفه ها ، بلست د ربلست خا ک ما مردا ن خوا بیده ا ند که ا زآ ن طرف قرن ها صدا می زنند، که پیش قرا ول زما نه ها بود یم ، ومیگویند که ما هم د رپهلوی ما د را ن مردا ن آ ینده ا ین مرزوبوم خوا بیده بودیم ومیگویند که د رزیرا ین خا ک مقد س، ما درا ن مردا ن خوا بیده      ا ند.

 ما به شما چشم ا مید بسته ا یم که نگذا رید قبرستا ن مردا ن و ما د را ن مردا ن را بیگا نه ها پا ما ل نما یند .

     پس ا ی هموطن به هرا ند یشه که هستی ، به هرزبا نی که تلفظ میکنیا گر شاه هستی به ما نند ( ا ما ن ا له خا ن ) و ا گرخا ن هستی به ما نند( میرمسجدی خا ن) و سا یرین وا گرمرد و عیا ر هستی هستی به ما نند( ابو مسلم خرا سا نی یعقو ب لیث صفا ر) وا گرزن هستی به ما نند( ملا لی ها ) برخیزید ، پا ی مردا نه د رپیش گذا رید ، ز با ن ا تحا د وا تفا ق را د ر حلقو م به چرخ بیا ورید و د ستا ن ا تحا د وا تفا ق را با هم گره بز نید تا لکه بی و طنی ، فقر وغربت ا زدا ما ن ما پا ک گرد د، نا م وطن ما ا ین خا نه مشترک ا فغا ن ها را بلند نگه بدا ریم ، چنا ن بلند نگه بدا ریم که چو ن چشمه ها ی جا ری کوه پا یه ها ی سلسله کوه ها ی هند وکش شرین با شد .              

 

 

 

  

 


November 27th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات